Arthur & Lucas Jussen

In januari 1924 werd Gershwin klemgezet door bandleider Paul Whiteman, die een maand later een concert had gepland. En in vier(!) dagen componeerde hij de versie voor twee piano’s van de ‘Rhapsody in Blue’. Tijdens het componeren logeerde Whitemans arrangeur Ferde Grofé bij hem en telkens als hij een bladzij afhad werd die door Grofé op maat gesneden voor Whitemans band. Voor het uitschrijven van Gershwins solopianopartij, die hij zelf zou vertolken, was geen tijd meer. Daarom stond er op diverse plaatsten in de partituur: ‘Wait for nod’. De minutenlange ovatie was oorverdovend. De New Yorkse concertgangers herkenden in deze muziek hun eigen culturele smeltkroes. Jazz, ragtime, Latin, klezmer, het zit er allemaal in. Van de eerste plaatopname werden 1 miljoen exemplaren verkocht. (Let Op: dit stuk is komen te vervallen, zie mededeling bovenaan de pagina).

In 1957 maakte Leonard Bernstein ook gretig gebruik van de New Yorkse culturele smeltkroes in de partituur van de musical ‘West Side Story’. Een megasucces met wereldhits als ‘Maria’, ‘I feel pretty’ en ‘America’.  De verfilming uit 1961 werd een klassieker. 

Om de wachttijd bij de bar tot een minimum te beperken geldt bij dit concert een 'portemonneeloze pauze'. U betaalt uw pauzedrankje vooraf bij het bestellen van uw entreebewijs. Zo geniet u langer van uw gezelschap en uw drankje!