Hélène Grimaud

Op haar 13e stapte ze eigengereid de drempel van het Parijse conservatorium over. Prompt werd ze aangenomen en drie jaar later won ze er de eerste prijs voor piano. 16 was ze toen haar cd van Rachmaninovs hondsmoeilijke Tweede sonate de Grand Prix du Disque de l’Académie Charles Cros won. En 18 toen dirigent Daniel Barenboim haar uitnodigde te soleren bij het Orchestre de Paris - het begin van een carrière die haar deed optreden met ’s werelds grootste orkesten.  
 
Grimaud’s meest recente cd heet The Messenger. Een intrigerende dialoog tussen een Mozart-pianoconcert en Two Dialogues van de hedendaagse Rus Valentin Silvestrov. ‘Mij interesseerden altijd al onvoorspelbare combinaties, omdat ik voel dat bepaalde stukken een speciaal licht op elkaar kunnen laten schijnen.’ Wolven en muziek - ook al zo’n onvoorspelbare combinatie. En zo bevindt Grimaud zich nog steeds óf achter de concertvleugel óf in het door haar opgerichte Wolf Conservation Center op een hoge, afgelegen heuvel naast haar ranch ten noorden van New York.